Μια διεφθαρμένη μέχρι το κόκκαλο μπεκροκανάτα, βρήκε πίσω από το Brexit την πηγή του κακού.

Ο Γιούνκερ σε συνέντευξή του  απέδωσε το Brexit σε 40 χρόνια ψεμάτων από Βρετανούς πολιτικούς. Πρόσθεσε μάλιστα ότι η ιστορική ψήφος για αποχώρηση από την Ε.Ε έδειξε ότι πάει κάτι λάθος με τη Βρετανία. Αν και παραδέχθηκε ότι Βρετανία φέρει μερίδιο ευθύνης για το δημοψήφισμα είπε ότι δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι οι ψηφοφόροι επέλεξαν το Brexit επειδή για δεκαετίες οι πολιτικοί στη Βρετανία έλεγαν μισές αλήθειες και χαρακτήριζαν την Ευρώπη ηλίθια. Φυσικά το σχόλιο του προκάλεσε σάλο με βουλευτή του UKIP  να τον αποκαλεί παρασιτικό κλόουν, προσθέτοντας ότι η στάση του εξηγεί γιατί οι Βρετανοί είχαν δίκιο που αποφάσισαν να φύγουν.

Στο μεταξύ αίσθηση προκάλεσε η δήλωση του προκατόχου του Χερμάν βαν Ρομπουί ο οποίος προειδοποίησε ότι οι διαπραγματεύσεις για το Brexit μπορεί να μην ξεκινήσουν για ένα χρόνο. Η εξήγηση που έδωσε είναι ότι δεν πρόκειται να υπάρξει καμία σημαντική εξέλιξη πριν από τις γερμανικές εκλογές του χρόνου και πριν η χώρα αποκτήσει την νέα της κυβέρνηση.

Οι Κασσάνδρες που προέβλεπαν άμεσο και ανεπανόρθωτο πλήγμα για τη βρετανική οικονομία την επομένη του δημοψηφίσματος δεν επιβεβαιώθηκαν. Αντιθέτως, το κλίμα στις τάξεις των βιομηχάνων είναι καλύτερο παρά ποτέ. Οι Κασσάνδρες που προέβλεπαν άμεσο και ανεπανόρθωτο πλήγμα για τη βρετανική οικονομία την επομένη του δημοψηφίσματος δεν επιβεβαιώθηκαν. Αντιθέτως, το κλίμα στις τάξεις των βιομηχάνων είναι καλύτερο παρά ποτέ.

Γεγονός είναι ότι δεν προκλήθηκε η οικονομική καταστροφή που είχε προβλεφθεί από πολλούς και η βρετανική οικονομία φαίνεται να αντέχει . Είναι αλήθεια ότι αυτό ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Το κλίμα στον βιομηχανικό τομέα της χώρας είναι άκρως θετικό. Μετά το αρχικό σοκ οι Βρετανοί παραγωγοί επιστρέφουν στην καθημερινότητα. Και όχι μόνο, οι βιομήχανοι ωφελούνται τα μάλα από τη δραματική πτώση της ισοτιμίας του εγχώριου νομίσματος. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη αύξηση που έχει καταγραφεί στην 25χρονη ιστορία της συγκεκριμένης στατιστικής μέτρησης. Σύμφωνα με το γνωστό ινστιτούτο έρευνας αγοράς Markit, o δείκτης υπευθύνων προμηθειών (PMI) για τη βρετανική μεταποίηση αυξήθηκε τον Αύγουστο κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες, στις 53,3 μονάδες. Πρόκειται για το υψηλότερο επίπεδο που έχει καταγραφεί από τον Οκτώβριο του 2015.

Όλα αυτά, βέβαια, έχουν τους λόγους τους. Ο βασικότερος είναι η πτώση της ισοτιμίας της βρετανικής λίρας έναντι του δολαρίου κατά 13% περίπου από το δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου. Η πτώση αυτή έχει ενισχύσει σημαντικά τις βρετανικές εξαγωγές, αφού τα βρετανικά προϊόντα είναι πλέον φθηνότερα και συνεπώς πιο ελκυστικά στο εξωτερικό. Η αδύναμη στερλίνα έχει δώσει σημαντική ώθηση στην αύξηση των εξαγωγών προς ΗΠΑ, την Ευρώπη και τις σκανδιναβικές χώρες, τη Μέση Ανατολή και την Ασία.  

Οι λιανικές πωλήσεις κατέγραψαν τον Ιούλιο μια απροσδόκητη αύξηση, τη μεγαλύτερη από το 2002, ενώ ενισχυμένες εμφανίζονται και οι βρετανικές εξαγωγές. Συμφώνα με τα στοιχεία της Συνομοσπονδίας Βρετανικής Βιομηχανίας, η σημαντική υποτίμηση της στερλίνας στήριξε τη ζήτηση από το εξωτερικό, με αιχμή του δόρατος τις βρετανικές εταιρείες μεταποιήσεων. Τα βιβλία παραγγελιών των βρετανικών εταιρειών ισχυροποιήθηκαν σε υψηλά δύο ετών τον Αύγουστο.

Τα στοιχεία για την ανεργία κάθε άλλο παρά απογοητευτικά είναι. Οι νέες αιτήσεις για επίδομα ανεργίας εμφάνισαν πτώση τον Ιούλιο, καθώς υποχώρησαν κατά 8.600 έναντι των εκτιμήσεων περί αύξησης κατά 9.500. Ήταν η πρώτη μηνιαία πτώση από τον περασμένο Φεβρουάριο.

Έχουμε  μια Γερμανική Ευρώπη ή μια Ευρωπαϊκή Γερμανία. Η έξοδος της Βρετανίας είναι μια μορφή εκδίκησης στη γερμανική κυριαρχία και στο οικονομικό μοντέλο δράσης που επιβάλλει στην ΕΕ, με την προσδοκία να ακολουθήσουν και άλλα δημοψηφίσματα στις σκανδιναβικές για παράδειγμα χώρες, υπό την έννοια ότι δεν έχουν λόγο να πληρώνουν για ένα αποτυχημένο οικονομικό σύστημα λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας.

ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ που το 1940 – 1945, μόλις την τελευταία στιγμή γλίτωσαν τους… φούρνους του Άουσβιτς και νίκησαν τον Χίτλερ, χάρις της μεγαλοσύνης  τους απέναντι στους ΗΤΤΗΜΕΝΟΥΣ , γλύτωσαν τους  Γερμανούς  από την πείνα. Σε ένδειξη… δε ευγνωμοσύνης οι Γερμανοί έβαλαν στο περιθώριο και απομόνωσαν τους Άγγλους και έπαιρναν μόνοι τους όλες τις μεγάλες αποφάσεις για την Ευρώπη.

ΕΤΣΙ σιγά – σιγά οι Γερμανοί είχαν ΑΠΑΞΙΩΣΕΙ την Αγγλία στην οποίαν φέρονταν σαν να ήταν η ηττημένη του πολέμου.

ΤΕΛΙΚΑ οι Άγγλοι, που δεν υπάρχει σπίτι ή οικογένεια που να μην έχει ΧΑΣΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟ στους 2 Παγκοσμίους πολέμους, που ΕΣΤΗΣΕ η Γερμανία, ΞΥΠΝΗΣΑΝ και με το δημοψήφισμα ΣΥΝΕΤΡΙΨΑΝ την κυριαρχία των Γερμανών στην Ευρώπη.

Αυτό που αδυνατεί να καταλάβει όχι ο μέσος Έλληνας, αλλά ο μέσος πολίτης  είναι το πώς σκέφτεται ένας μέσος Βρετανός και πώς διαχειρίζεται τις κρίσεις.

Σε αντίθεση με τους Γερμανούς και τους Ολλανδούς, οι οποίοι δεν μπορούν να φανταστούν έναν άλλο μαθηματικό δρόμο στην εξίσωση του «1+1=2», οι Άγγλοι βάζουν στις πράξεις τους έναν ακόμη παράγοντα: το που ανήκουν και αν αυτό στο οποίο ανήκουν δουλεύει σωστά. Είναι κάτι που το παρατηρεί κανείς στον καθημερινό τρόπο ζωής τους. Στέκονται στις ουρές, όχι επειδή τους το επιβάλλει η κυβέρνησή τους αλλά επειδή ξέρουν πως αυτό το σύστημα δουλεύει.

Εν αντιθέσει με τον πιστό Γερμανό πολίτη πού δεν θα φέρει την παραμικρή αντίρρηση στην έννοια Κράτος, ο Άγγλος διαθέτει και την αντίληψη. Την αντίληψη που του λέει ότι «ο λόγος για τον οποίο επιλέγω τα βουτυρωμένα μπισκότα από τη Σκωτία για το τσάι μου, δεν είναι επειδή μου τα επιβάλλουν τα ράφια των σούπερ-μάρκετ. Είναι επειδή πράγματι είναι ό,τι καλύτερο για να το συνοδέψω». Αυτοί είναι οι Άγγλοι. Πρακτικοί άνθρωποι που ψάχνουν την καλύτερη δυνατή εξίσωση για να λύσουν όλα τους τα προβλήματα. Μέσα σε όλα τα άλλα που έχουν ακουστεί για το Brexit, υπάρχει και μία αλήθεια που κανείς δεν υπολογίζει. Ή μάλλον δεν θέλει να υπολογίσει. Ότι ένα μεγάλο ποσοστό Άγγλων, δεν θέλει πλέον να είναι κομμάτι της συγκεκριμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δεν τους αρέσει που δεν υπάρχει έλεγχος στο μεταναστευτικό. Δεν τους αρέσει που τα τρομοκρατικά χτυπήματα στην Ευρώπη έχουν αυξηθεί όσο ποτέ άλλοτε. Δεν τους αρέσει που σχεδόν κάθε συνεδρίαση στο Ευρωκοινοβούλιο αφορά την Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιταλία.

Με κράτη που δανείζονται συνεχώς, με σπόντες πολιτικών μέσα και έξω από τα έδρανα και με μία ακροδεξιά να ανεβαίνει σε κάθε χώρα της Ευρώπης κάνοντας το μέλλον για τα παιδιά τους δυσοίωνο. Αυτή την Ευρώπη λοιπόν, οι Άγγλοι δεν την θέλουν πια. Τους κούρασε. Τους απογοήτευσε. Δεν έχει να κάνει ούτε με «άπλυτους που στηρίξαν το Brexit», ούτε με «συντηρητικούς που θέλουν να συνεχιστούν οι πολιτικές λιτότητας».

Το Ηνωμένο Βασίλειο θα αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο των συνόρων του, οδηγώντας σε μείωση του αριθμού των μεταναστών. Αυτό θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας για τους Βρετανούς εργάτες και θα χαλαρώσει την πίεση στις κοινωνικές υπηρεσίες.

Το 2015 η βρετανική κυβέρνηση κατέβαλε £ 13 δισεκατομμύρια στον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης τη στιγμή που οι δαπάνες της ΕΕ για τη χώρα ανήλθαν σε £ 4.5 δισεκατομμύρια. Έτσι, η "καθαρή συνεισφορά" του Ηνωμένου Βασιλείου εκτιμάται σε περίπου 8,5 δισεκατομμύρια λίρες.

Η βρετανική συνεισφορά στον προϋπολογισμό της Ε.Ε. για το 2016 έχει οριστεί στα 19,4 δισ. ευρώ (21,4 δισ. ). Λαμβάνει περίπου 7 δισ. ευρώ, κυρίως αγροτικές και περιφερειακές επιδοτήσεις, αφήνοντας ένα κενό που πρέπει να καλυφθεί τάξεως άνω του 5% του συνολικού προϋπολογισμού της Ε.Ε.

Η Γερμανία, το μεγαλύτερο μέλος της Ε.Ε., αναπόφευκτα θα πρέπει να παρέχει το περισσότερο ρευστό. Σύμφωνα με το ινστιτούτο Ifo, το ποσό θα ανέρχεται στα 2,5 δισ. ευρώ.

Λένε ότι ….«Όταν κάτι χαλάει, ο Βρετανός το πετάει. Δεν προσπαθεί να το επισκευάσει με σελοτέιπ», και το μεγάλο «χάλασμα» τους ήταν κάτι που δεν αναφέρουν.  Το 2021 θα έπρεπε η να εισχωρήσουν στο ευρώ καταργώντας την παγκόσμια στερλίνα τους,  η να φύγουν εκτός ευρωπαϊκής ένωσης.

Και χωρίς στερλίνα δεν υπάρχει η Αγγλία.  

Το ίδιο δίλλημα θα έχουν τότε εάν υπάρχει Ε.Ε,  και οι Δανία ,Σουηδία, που μπορεί να αποχωρήσουν και  αυτές.

Add Post To: | Digg| Technorati| del.icio.us| Stumbleupon| Reddit| BlinkList| Furl| Spurl| Yahoo| Simpy|