Η Μαύρη επέτειος.

Σαν χθες  πριν από 40 χρόνια ξεκινούσε η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο. Ο Αττίλας 2 ξεκίνησε μετά το ναυάγιο που προκάλεσαν οι Τούρκοι στις διαπραγματεύσεις της Γενεύης και ενώ καθ΄όλο το χρονικό διάστημα των τριών εβδομάδων οι μεν Τούρκοι ενίσχυαν τις θέσεις τους, η δε προδοτική ελληνική κυβέρνηση υπο τον μετέπειτα «εθνάρχη» Καραμανλή είχε αρνηθεί να στείλει την παραμικρή ενίσχυση στην μαρτυρική νήσο με την δικαιολογία η Κύπρος κείται μακράν. Για κάποιους άλλους προδότες που ήθελαν την ενσωμάτωση, ήταν …κοντά.

Η διάσκεψη για να προετοιμαστούν οι τούρκοι για τον δεύτερο γύρο συνήλθε στη Γενεύη στις 8 Αυγούστου, με τη συμμετοχή των υπουργών Εξωτερικών Βρετανίας, Ελλάδας και Τουρκίας και των εκπροσώπων των Ελληνοκυπρίων Γλαύκου Κληρίδη και των Τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντεκτάς.

Οι περιμένοντες εντολές από τον Κίσινγκερ  Έλληνες  διαπραγματευτές Γεώργιος Μαύρος και Γλαύκος Κληρίδης προσέκρουαν συνεχώς στην τουρκική αλαζονεία και αδιαλλαξία, αφού το παιχνίδι ήταν στημένο.

Όλο το χρονικό διάστημα από την ανακωχή της 22ας Ιουλίου οι Τούρκοι ενίσχυαν τον θύλακο της Κερύνειας και πραγματοποιούσαν μικρής κλίμακας στρατιωτικές επιχειρήσεις.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το τετραήμερο 22 - 26 Ιουλίου οι Τούρκοι παραβίασαν 55 φορές την εκεχειρία.

Οι τούρκοι είχαν ενημερωθεί ότι η Ελλάδα και η νέα κυβέρνηση δεν επρόκειτο να βοηθήσει ουσιαστικά την Κύπρο και τις δυνάμεις της Εθνοφρουράς και πλέον έχοντας αντικαταστήσει τις δικές τους απώλειες έθεσαν σε εφαρμογή το δεύτερο μέρος του σχεδίου.

Μία ώρα και 15' μετά το ναυάγιο της Διάσκεψης της Γενεύης, στις 4:35 π.μ., ο τουρκικός στρατός εξαπολύει σφοδρή επίθεση σε όλα τα μέτωπα της Κύπρου («Αττίλας 2»). Άρματα μάχης και ισχυρές μονάδες πεζικού κινούνται ανατολικά προς την κατεύθυνση της Αμμοχώστου και δυτικά προς τον τουρκοκυπριακό θύλακο της Λεύκας και την κωμόπολη Μόρφου.

Οι μάχες μαίνονταν όλη την ημέρα, ιδιαίτερα στα βόρεια της Λευκωσίας και το αεροδρόμιό της.

Στις 15 Αυγούστου οι τουρκικές δυνάμεις κατέλαβαν χωρίς αντίσταση την πόλη της Αμμοχώστου και απέκοψαν ολόκληρη τη Χερσόνησο της Καρπασίας.

Η κυπριακή Εθνοφρουρά, κάτω από την πίεση των πολύ ισχυρότερων τουρκικών δυνάμεων και τον απηνή αεροπορικό βομβαρδισμό, αναγκάστηκε να υποχωρήσει κάτω από την «πράσινη γραμμή» Λευκωσίας και νότια των οδών Λευκωσίας - Αμμοχώστου και Λευκωσίας – Μόρφου.

Έτσι, οι τουρκικές δυνάμεις, όταν στις 6 το απόγευμα της 16ης Αυγούστου συμφωνήθηκε κατάπαυση του πυρός, είχαν καταλάβει ολόκληρο το τμήμα που προνοούσε το Σχέδιο Ντενκτάς και επιπλέον την Αμμόχωστο, περιοχές των οποίων η έκταση αντιστοιχούσε στο 37% του κυπριακού εδάφους.

 Το Πολεμικό Συμβούλιο, που συνεδριάζει στις 06.00 τα χαράματα υπό την προεδρία του Καραμανλή στην Αθήνα, αρνείται να στείλει την παραμικρή ενίσχυση υποστηρίζοντας ότι "Η Κύπρος είναι μακριά" κι έτσι οι ελληνικές αντιδράσεις περιορίζονται στο διπλωματικό τομέα. Μέχρι το βράδυ, η ελληνοκυπριακή αντίσταση έχει ουσιαστικά καταρρεύσει και τα οχυρά εγκαταλείπονται.

Στις 15 του Αυγούστου, τα στρατεύματα του «Αττίλα» μπαίνουν στην Αμμόχωστο, στις 16 του Αυγούστου ο «Αττίλας 2» ολοκληρώνεται με την κατάληψη της Μόρφου, ενώ η κυβέρνηση Κληρίδη μεταφέρεται πρόσκαιρα στη Λεμεσό, φοβούμενη ότι επίκειται κατάληψη της Λευκωσίας.

Οι Τούρκοι, έχοντας πετύχει τους στρατιωτικούς τους σκοπούς, δέχονται κατάπαυση του πυρός στις 6 το απόγευμα της 16ης του Αυγούστου 1974. Ήδη κατείχαν το 36,4% του κυπριακού εδάφους.

Χιλιάδες Κύπριοι εκδιώχτηκαν από τα σπίτια τους κι ένα κύμα 200.000 προσφύγων κινήθηκε από τις καταληφθείσες περιοχές στον Ελεύθερο Νότο. Την αντίθετη πορεία ακολούθησαν 51.000 Τουρκοκύπριοι. Η Κύπρος είχε διχοτομηθεί με δύο εθνοτικά συμπαγείς πληθυσμούς, μια κατάσταση που διαρκεί μέχρι της μέρες μας.

Στο διπλωματικό πεδίο, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ συνήλθε στις 15 και 16 Αυγούστου, και με τέσσερα ψηφίσματά του (357-360) ζήτησε την άμεση κατάπαυση του πυρός, την αποχώρηση από την Κύπρο όλων των ξένων στρατευμάτων και την επανάληψη από τα ενδιαφερόμενα μέρη διαπραγματεύσεων για ειρηνική λύση του θέματος. Και τα τέσσερα ψηφίσματα αγνοήθηκαν προκλητικά από την Τουρκία.

Στις 14 Αυγούστου 1974, ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, ανακοίνωσε την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, ολοκληρώνοντας με μία βλακώδη και παρορμητική κίνηση το εγκληματικό λάθος εν μην στείλει ενισχύσεις στην Κύπρο.

Στις 28 ημέρες που κράτησαν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Κύπρο, οι απώλειες της ελληνικής πλευράς ανήλθαν σε 4.500 - 6.000 νεκρούς και τραυματίες (στρατιωτικό προσωπικό και άμαχοι) και 2.000 - 3.000 αγνοούμενους. Οι Τουρκικές απώλειες ανήλθαν σε 1.500 νεκρούς και 2.000 τραυματίες.

H όλη ΠΡΟΔΟΣΙΑ ετοιμάστηκε στην συνάντηση της Ρώμης παρουσία ΑΒΕΡΩΦ-ΚΛΗΡΙΔΗ και Αμερικανών ένα χρόνο πριν. Η Κύπρος θυσιάστηκε για να έλθει η «αποκατάσταση» της δημοκρατίας στην Ελλάδα. Για να έλθει «δήθεν» ο Καραμανλής εκτάκτως ως «σωτήρας» και ας οργανώνονταν κρυφά ένα χρόνο πριν το όλο «θέατρο», στο οποίο σεναριογράφος και αρχικός εμπνευστής ήταν ο Αραπάκης και οι υπόλοιποι της χουντικής «συμμορίας». Να ορκισθεί ο εθνάρχης από έναν παράνομο-πραξικοπηματία πρόεδρο(Γκιζίκης)να «αποδεχθεί» την παρανομία που σημαίνει ότι και όλες οι μετέπειτα κυβερνήσεις λογικά είναι παράνομες.  Όλο το πολιτικό σύστημα της εποχής φταίει. Εκτός ολίγων εξαιρέσεων ήταν συνένοχο και συμμέτοχο απλά έπρεπε να «θυσιασθεί» η Κύπρος για να «επανέλθει» στην μαμά ΕΛΛΑΣ η δημοκρατία. Επιτέλους δεν θα βρεθεί κάποιος να τα πει για να ξέρουν και οι νέοι μας την αλήθεια; Ας αφήσομε τις αοριστολογίες και τις «μεμονωμένες» ευθύνες. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ προδίδετε εκ των έσω. Το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι μετά που γίνανε εξουσία όλοι αυτοί το πρώτο πράγμα που κάνανε ήταν να «κρύψουνε» τα ντοκουμέντα και τα «αργύρια». Τώρα βγαίνουνε δήθεν κάποιοι ερευνητές «κουφοί» και «τυφλοί» και προσπαθούν να μας κάνουν και εμάς ιδίους. Εάν περιμένουμε από προδότες να μας πουν το τι έγινε είμαστε άξιοι της τύχης μας. Όλοι ξέρουμε ότι τα έγγραφα κατάστρεψε ο στρατηγός ΑΡΜΠΟΥΖΗΣ με εντολή του ΑΒΕΡΩΦ για να μην υπάρχουν στοιχεία της προδοσίας. Όλοι ξέρουμε ότι ο ΑΡΑΠΑΚΗΣ ήξερε πολύ καιρό πριν για την επιστροφή ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ. Πως! έριξε τα χαρτιά; ήταν «σύνδεσμος» και στο «κόλπο» για να γλυτώσει αυτός και όλοι οι άλλοι το τομάρι τους. Άνθρωποι! που θέλανε να κυβερνήσουν την ΕΛΛΑΔΑ. Παπανικολάου,Γαλιατσάνος,Μπονάνος,Αραπάκης,Ιωαννίδης,Γκιζίκης κ.α που αν υπήρχε κράτος ΕΠΡΕΠΕ να τους είχαν κρεμάσει στο σύνταγμα. Σχεδόν όλη η πολιτική και στρατιωτική ΣΥΜΜΟΡΙΑ της εποχής ήταν στο κόλπο και στην συμφωνία. Μόνο που άργησε να το καταλάβει ο άμεσα ενδιαφερόμενος, ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ γιατί και αυτού οι προδότες ήταν δίπλα του. Ξεχνάμε ότι στο πραξικόπημα π.χ πήραν μέρος σχεδόν όλες οι μοίρες  καταδρομών της Κύπρου που κατά τύχη οι αξιωματικοί των ήταν ελλαδίτες, και κατά τύχη είχαν περάσει από την Α/ ΜΟΙΡΑ ΚΑΤΑΔΡΟΜΩΝ που κατέβηκε για βοήθεια κατά την τουρκική εισβολή;  Έτσι έγινε ότι έγινε. Είχαν «φροντίσει» οι κύριοι να γίνει και το πραξικόπημα για να διαλυθεί ο οποίος στρατός στην Κύπρο υπήρχε λόγω «καχυποψίας» μεταξύ τους, και έτσι οι Τούρκοι να κάνουν «περίπατο». Φροντίσαμε δηλαδή με λίγα λόγια να μην έχουν και απώλειες. Τόσο καλά. Τα υπόλοιπα όλα είναι δικαιολογίες «ασχέτων» και «φιμωμένων». Άμα έχουν την γενναιότητα που πάντα διέκρινε όσους θέλουν να λέγονται ΈΛΛΗΝΕΣ, ας πούνε τι έγινε και όχι άλλες δικαιολογίες του «εφιάλτη» και του «πηλιου γουση».

Add Post To: | Digg| Technorati| del.icio.us| Stumbleupon| Reddit| BlinkList| Furl| Spurl| Yahoo| Simpy|