Την ευθύνη για το τρομοκρατικό κτύπημα στο εμπορικό κέντρο Mall την περασμένη Κυριακή ανέλαβε η σύμπραξη αναρχικών οργανώσεων «Άγρια Ελευθερία και Υποκινητές Κοινωνικών Εκρήξεων» με προκήρυξη που αναρτήθηκε στον ιστότοπο Indymedia.
Ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενο ότι η επιλογή του συγκεκριμένου στόχου θα δώσει αρκετή τροφή για συκοφαντίες από την πλευρά της εξουσίας. Ήθελαν θύματα οι τρομοκράτες; Σκοπός τους η τρομοκράτηση της κοινωνίας; Και τι κατάφεραν, τι νόημα είχε όλο αυτό; Ποια ηθική και ποιες αξίες μπορεί να έχουν αυτοί οι άνθρωποι που για να χτυπήσουν ένα εμπορικό, ναι μάλιστα ένα εμπορικό! βάζουν σε κίνδυνο μικρά παιδιά;
Έτσι και αλλιώς εμείς ήμασταν πάντα από την άλλη πλευρά... και το ερώτημά μας είναι ποιες ξεφτισμένες αξίες και ποια παραπλανημένη ηθική ανέχονται την ύπαρξη εκτρωμάτων όπως το Mall; Ο στόχος φυσικά παρουσιάζεται σαν ένας οργανωμένος χώρος αναψυχής, ψώνια, βόλτες και ανάλατη διασκέδαση. Μία μικρή όαση στον σύγχρονο εφιάλτη. Είναι όμως πραγματικά αυτό;
Γιατί για εμάς πίσω από τις βιτρίνες που έσπασαν ξεδιπλώνεται μια διαφορετική ιστορία. Ένας οικονομικός κολοσσός που βολεύει διπλά την εξουσία και τον καπιταλισμό. Φέρνει χρήμα και ικανοποιεί την δίψα όλων αυτών των άπληστων μισάνθρωπων και από την άλλη βυθίζει στην απάθεια και την άγνοια με αντάλλαγμα λίγες στιγμές πλαστού συναισθήματος, ψεύτικης ικανοποίησης και ολοκληρωτικού ελέγχου. Ένα καλοστημένο παραμύθι που εμποδίζει τους αδιάφορους που καταναλώνουν να κάνουν στον εαυτό τους την πολύ απλή ερώτηση: Η ταινία που βλέπω, το ποτό που πίνω, η μπλούζα που αγοράζω είναι όντως μια ακόμα αθώα και ξέγνοιαστη στιγμή της ημέρας μου;
Γιατί αν κάποιος ψάξει λίγο καλύτερα, θα βρει καλά κρυμμένα κομμάτια από ένα λίγο πιο αποκρουστικό παζλ, ένα ψηφιδωτό αίματος, πόνου, εκμετάλλευσης και σφαγών ανθρώπων από έναν άλλο κόσμο, ενός “κατώτερου θεού”. Γιατί αυτά είναι τα τέσσερα συστατικά της πολυπόθητης ανάπτυξης, και της οικονομικής ευημερίας. Αν λοιπόν κάποιοι επιμένουν να βλέπουν φανταχτερές βιτρίνες, πιασάρικες ταινίες και να επιδίδονται σε χαλαρές κουβεντούλες με δροσερό καφέ τότε η ευαισθησία τους και η ειλικρίνεια τους φτάνει μέχρι εκεί που φτάνουν τα μάτια τους. Για εμάς το mall και το κάθε mall είναι τεράστιο νεκροταφείο ανθρώπων και αληθινών αξιών. Για αυτό και το χτυπήσαμε.
Παράλληλοι κόσμοι...
Η βία, η εκμετάλλευση και η λεηλασία ολόκληρων πληθυσμών στις “αναπτυσσόμενες χώρες” όπως προκλητικά αποκαλεί τα πιο σκληρά εκμεταλλευόμενα εδάφη η καπιταλιστική ελίτ, αποτελεί μια συνθήκη με την οποία ελάχιστοι φαίνεται να ενδιαφέρονται και ακόμα λιγότεροι να πράττουν ενάντια σε αυτή.
Την στιγμή που οι διευθυντές των πολυεθνικών εταιριών και οι νόμιμοι μαφιόζοι των ισχυρών οικονομικών λόμπι πλένουν τα χέρια τους με το αίμα των οικονομικών σκλάβων, μη κυβερνητικές οργανώσεις απενοχοποιούν την μαζική εξόντωση που διεξάγεται μέσα από φιλανθρωπικά προγράμματα και ανθρωπιστικές εκστρατείες.
Στα θεμέλια των εμπορικών κέντρων είναι θαμμένοι οι δολοφονημένοι από τον καπιταλισμό.
Εκατομμύρια εργαζόμενοι μεταξύ των οποίων και παιδιά δολοφονούνται κάθε χρόνο σε κάποιο “εργατικό ατύχημα”.
Εργάτες αυτοκτονούν κατά δεκάδες στα εργοστάσια όπως αυτά της Foxconn που παρασκευάζονται τα γκλαμουράτα προϊόντα της Apple.
Ζώα γδέρνονται ζωντανά για να γίνουν γούνες έπειτα από μια βασανιστική ζωή έγκλειστα σε κλουβιά ως προϊόντα.
Παιδιά λιμοκτονούν στον “τρίτο κόσμο” για να γίνονται φτηνά εργατικά χέρια που παράγουν τις πρώτες ύλες του επίπλαστου καταναλωτικού ευδαιμονισμού.
Άνθρωποι διαμελίζονται από θραύσματα βομβών και πολυβόλα στις πολεμικές επιχειρήσεις του Νατο που συμμετέχει και το ελληνικό κράτος.
Όλοι αυτοί έχουν μπαζωθεί από τόνους τσιμέντο και καλλωπιστεί από φωτεινές ρεκλάμες για να ξεχνιέσαι, να αποπροσανατολίζεσαι...
Κατεβάστε
το συνημμένο αρχείο: bombthemall.pdf
(application/pdf) για να την διαβάσετε ολόκληρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου