Η "κρίσιμη στιγμή"
«Θυμάμαι σαν
να είχα μισοκοιμηθεί ανάμεσα στους βράχους. Από τις κινήσεις των αστυνομικών
καταλαβαίνω ότι το αυτοκίνητο πρόκειται να περάσει. Νάτο. Φαίνεται στο βάθος
του δρόμου. Μπροστά είναι οι μοτοσυκλετιστές, αμέσως κατόπιν ένα αυτοκίνητο της
αστυνομίας, πίσω το αυτοκίνητο της Ασφάλειας. Στη μέση το αυτοκίνητο που με
ενδιαφέρει. Ενα αυτοκίνητο μαύρο. Χάθηκαν πάλι σε μία στροφή. Σηκώνομαι λίγο
για να δω πότε θα περάσει τη στροφή. Χαίρομαι που το χέρι μου, που κρατάει το
καλώδιο, δεν τρέμει καθόλου…Τα μάτια μου πάντα καρφωμένα στο δρόμο. Η συνοδεία
ξαναφάνηκε. Πλησιάζει. Πλησιάζει πάντοτε πιο πολύ. Το μαύρο αυτοκίνητο
μεγαλώνει. Το χέρι μου κάνει την επαφή. Πετιέται ένας μεγάλος σωρός από χώματα
και πέτρες. Οι νάρκες έχουν εκραγεί. Εγώ το έκανα, εγώ που δεν μπορώ να σκοτώσω
άνθρωπο. Εγώ που πρέπει, έπρεπε να σκοτώσω τον τύραννο… Αραγε πέτυχα; Με
βασανίζει αυτό το ερώτημα»
Από το "PRESS-GR"
Όταν όμως σκέφτεσαι και την… ζωούλα σου… άστα να
πάνε. Ποιο ηλίθια απόπειρα για όσους γνωρίζουν από κομάντος, δεν μπορούσε να
γίνει. Για αυτό και απέτυχε κάνοντας ήρωα τον...Παπαδόπουλο..
.jpeg)
1 σχόλιο:
Βαράς στο ψαχνό ρε ixnos
Δημοσίευση σχολίου