Κάποιος πρέπει να του πει, να διαβάσει το σκοπιανό σύνταγμα.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην «Πρώτη Εκπομπή» του κυπριακού ραδιοσταθμού «Ράδιο Πρώτο», ο κ. Αναστασιάδης προκάλεσε αρνητική αίσθηση, λέγοντας χαρακτηριστικά για το όνομα της γείτονος: «Το όνομα δεν έχει σημασία. Δεν θα είχα αντίρρηση, αν ήθελαν να λέγονται και Βόρεια Ελλάδα αρκεί να διασφαλίζονται τα εθνικά συμφέροντα και να εξευρεθεί ο τρόπος να ξεπεραστούν οι πρόνοιες του Συντάγματος των Σκοπίων, που μιλούν για αλυτρωτισμό», και δεν σταμάτησε εκεί, δυστυχώς.

 Σε μια προσπάθεια να συνεχίσει το συλλογισμό του για το όνομα των Σκοπίων, είπε: «Είναι το όνομα που έχει σημασία ή η ταυτότητα του καθενός. Διερωτώμαι, γιατί να γίνεται καβγάς για ένα όνομα, ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος, τη δυνατότητα και τις προοπτικές της Ελλάδας, μέσα από επενδύσεις να ασκεί επιρροή και να ελέγχει ένα λιλιπούτειο γειτονικό κράτος». «Μα φοβόμαστε αν ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ή όχι Έλληνας;»

Και διερωτήθηκε: «Γιατί η Ελλάδα να μην τα αξιοποιήσει όλα αυτά και να έχει έναν στενό συνεργάτη; Επειδή θα λέγεται Βόρεια Μακεδονία; Μα φοβόμαστε αν ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν ή όχι Έλληνας; Δεχόμαστε να μπούμε στο διάλογο της αμφισβήτησης ενός γεγονότος». Αν στη διαπραγμάτευση διαγραφούν τα άρθρα, που μπορεί να παρενοχλούν ή να αποτελούν έστω απομακρυσμένη απειλή για την Ελλάδα, το όνομα δεν έχει καμία σημασία. Δεν θα χάσει ο ελληνισμός την ταυτότητά του, αρκεί να διασφαλίζονται τα εθνικά συμφέροντα

».

Λένε οι αμερικανόδουλοι μασκαράδες ότι πρώτα πρέπει να γίνουν οι συνταγματικές αλλαγές και μετά η όποια συμφωνία να εφαρμοστεί. Δεν μπαίνουμε στην διαδικασία ότι τα συντάγματα αλλάζουν κατά το δοκούν δεν παρέχουν καμία εγγυητή ,αλλά  όμως όταν απαιτείται  για αλλαγή την του Συντάγματος τους, να συμφωνήσουν τα δύο τρίτα των βουλευτών πως είναι δυνατόν να μπορέσει η κυβέρνηση Ζάεφ να περάσει τις απαιτούμενες διαδικασίες; Ούτε για αστείο.
Ο αλυτρωτισμός είναι ευκρινής ήδη από το προοίμιο του συντάγματος, το οποίο, μάλιστα, έχει τροποποιηθεί και βελτιωθεί έναντι της αρχικής μορφής του.
Εκεί γίνεται λόγος για «τις παραδόσεις της πολιτειακής κατάστασης και νομιμότητας της Δημοκρατίας του Κρουσόβου και των αποφάσεων της Αντιφασιστικής Συνέλευσης της Λαϊκής Απελευθέρωσης της Μακεδονίας, και το δημοψήφισμα της 8ης Σεπτεμβρίου 1991», ως θεμέλια της απόφασης για δημιουργία της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας», αλλά και του συντάγματος της χώρας.
Η Αντιφασιστική Συνέλευση της Λαϊκής Απελευθέρωσης της Μακεδονίας, γνωστή με το ακρωνύμιο ASNOM, αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ως βασικό στόχο την «ενοποίηση» της γεωγραφικής Μακεδονίας, παρουσιάζοντας τα τμήματά της που ανήκαν τόσο στη Γιουγκοσλαβία όσο και στα υπόλοιπα κράτη ως υπό κατοχή.
Στο άρθρο 3, το οποίο προσδιορίζει τα σύνορα της ΠΓΔΜ ως «απαραβίαστα», έχει γίνει μια προσθήκη η οποία αναφέρει ότι η χώρα «δεν έχει εδαφικές αξιώσεις έναντι οποιουδήποτε γειτονικού κράτους». Ωστόσο τονίζεται ότι τα σύνορα μπορεί να αλλάξουν μόνο σε συμφωνία με το σύνταγμα «και στην αρχή της ελεύθερης βούλησης, όσο και σε συμφωνία με τους γενικά αποδεκτούς διεθνείς κανόνες».
Τα άρθρα 4 και 7 του Συντάγματος είναι εκείνα που προσδιορίζουν ως «μακεδονική» την ιθαγένεια και τη γλώσσα των Σλαβομακεδόνων της ΠΓΔΜ.
Το άρθρο 49 του Συντάγματος είναι, επίσης, μια κατ’ εξοχήν επίδειξη αλυτρωτισμού. «Η Δημοκρατία ενδιαφέρεται για το καθεστώς και τα δικαιώματα εκείνων των προσώπων που ανήκουν στον Μακεδονικό Λαό σε γειτονικές χώρες καθώς και για τους εκπατρισμένους Μακεδόνες, βοηθά την πολιτισμική ανάπτυξη και προωθεί τους δεσμούς μεταξύ τους» αναφέρει. Στην τελευταία αναθεώρηση έγινε μια προσθήκη (Addendum) όπου αναφέρεται ότι «στην άσκηση αυτής της μέριμνας η Δημοκρατία δεν θα παρεμβαίνει στα κυριαρχικά δικαιώματα άλλων κρατών ή στις εσωτερικές υποθέσεις τους».
Πώς μπορεί να γίνει αναθεώρηση
Τα άρθρα 130 και 131 περιγράφουν τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να γίνει συνταγματική αναθεώρηση στη γείτονα και, εν πολλοίς, σκιαγραφούν τα εμπόδια της Ελλάδας στην πορεία για μια συμφωνία erga omnes.
Στο άρθρο 130 τονίζεται ότι αλλαγή στο σύνταγμα μπορεί να γίνει:
Με πρόταση του προέδρου (δηλαδή του εκ του VMRO προερχόμενου Γκιόργκι Ιβάνοφ),
Με κυβερνητική πρωτοβουλία 30 βουλευτών ή
Με 150.000 υπογραφές.
Στο άρθρο 131 ορίζεται ότι «για να αρχίσει» η διαδικασία αλλαγής του συντάγματος, απαιτούνται τα δύο τρίτα (δηλαδή 80 από τους 120 βουλευτές) της Βουλής. Μάλιστα, το 2005 υπήρξε προσθήκη η οποία προβλέπει ότι η πλειοψηφία των ψήφων στη Βουλή θα πρέπει να ανταποκρίνεται όχι επί του συνόλου του πληθυσμού της ΠΓΔΜ αλλά επί κοινοτήτων που την απαρτίζουν.

Add Post To: | Digg| Technorati| del.icio.us| Stumbleupon| Reddit| BlinkList| Furl| Spurl| Yahoo| Simpy|