Τα ξημερώματα της 20ης Ιουλίου 1974, ξεκίνησε στις ακτές της Κερύνειας η τουρκική εισβολή («ΑΤΤΙΛΑΣ 1»), η οποία ολοκληρώθηκε στις 16 Αυγούστου 1974 με την επιχείρηση «ΑΤΤΙΛΑΣ 2». Από τότε η μέχρι σήμερα η Τουρκία κατέχει παράνομα, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, το 37% της Κύπρου και το μεγαλύτερο τμήμα της ακτογραμμής της Μεγαλονήσου.
Η Τουρκική εισβολή και κατοχή του νησιού της Αφροδίτης ήταν ο πρώτος πόλεμος που διεξήχθη σε Ευρωπαϊκό έδαφος μετά το τέλος του δευτέρου Παγκοσμίου. Πολύ νωρίτερα από τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία και την Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση στην Ουκρανία. Προετοιμάστηκε στα επιτελεία του ΝΑΤΟ, για να αποτρέψει την ισχυροποίηση των Αδεσμεύτων, φιλειρηνικών δυνάμεων που σήκωναν κεφάλι με την υποχώρηση της αποικιοκρατίας μπροστά στην πάλη των λαών.
Η Τουρκία παραμένει ατιμώρητη και ανενόχλητη για όσα εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας διέπραξε: Εισβολή σε ανεξάρτητο κράτος – μέλος του ΟΗΕ, βίαιη εκδίωξη των Ελλήνων από τις εστίες τους και Κατοχή. Εθνοκάθαρση, εποικισμός, ανθρωποκτονίες, εξαφάνιση προσώπων (χιλιάδες αγνοούμενοι), βασανιστήρια, βιασμοί, καταστροφή των θρησκευτικών και πολιτισμικών μνημείων. Ολοφάνερα και αποδεδειγμένα!
Οι ελληνικές κυβερνήσεις πλέον, έχουν αναγάγει σε δόγμα εξωτερικής πολιτικής τον κατευνασμό, τις υποχωρήσεις και παραχωρήσεις απέναντι στην Άγκυρα. Δεν έχουν να επιδείξουν τίποτε για τον Ελληνισμό, ούτε για την Κύπρο ως εγγυήτρια δύναμη, αλλά ούτε και για την ίδια τη μητέρα Ελλάδα!
Η Κύπρος εγκαταλείφθηκε από την Αθήνα ως βαρίδι για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), τα “ήρεμα νερά” του Αιγαίου, και τις μυστικές συμφωνίες του Κ. Μητσοτάκη με τον Ερντογάν.
Κατά τα φαινόμενα, οι συνεχιζόμενες σήμερα, δήθεν, διαπραγματεύσεις επί του Κυπριακού, κατατείνουν στην αποδοχή των τετελεσμένων του 1974. Αποκαλυπτική των προθέσεων της εγκατάλειψης της Κύπρου από την Αθήνα, είναι η δήλωση του Κ. Μητσοτάκη την Πέμπτη 11 Ιουλίου στην Ουάσιγκτον, που μίλησε για δίκαιη, βιώσιμη και διατηρήσιμη λύση. Ούτε κουβέντα για Εισβολή, Κατοχή, εθνοκάθαρση, εποικισμό, δολοφονίες.
Ο Κ. Μητσοτάκης – και όχι μόνο αυτός, και όχι μόνο το κόμμα του λέει, με άλλα λόγια, ότι η Κύπρος κείται μακράν!
Καλές λοιπόν οι εθιμοτυπικές εκδηλώσεις καταδίκης για τα 50 χρόνια της τουρκικής Κατοχής της Κύπρου. Αλλά οι τυπικές εκδηλώσεις καθίστανται ανούσιες και δεν τιμούν πια τους νεκρούς της, ούτε τους αγνοούμενους, ούτε την εθνική μας αξιοπρέπεια.
Ιδού ο Αττίλας κύριε Πρωθυπουργέ (Χάρτες και φωτογραφίες)
Κύπρος : Δεν ξεχνώ τα...ξεχασμένα.
Πραξικόπημα.Το πραξικόπημα της15ης Ιουλίου
Προκαλούν οι Τούρκοι – «Μπορεί να έρθω ξαφνικά μια νύχτα» αναγράφουν σε ανάρτηση για τη Κύπρο
50η μαύρη επέτειος κατοχής στην Κύπρο με 50 πολεμικά πλοία : λοιπόν, τι έχετε να πείτε;
ΕΊΧΕ ΠΡΟΗΓΗΘΕΊ ΤΟ ΠΡΟΔΟΤΙΚΌ ΠΡΑΞΙΚΌΠΗΜΑ....
Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου - Η αλήθεια και μόνον η αλήθεια
Ως γνωστό στις 15 Ιουλίου 1974 λαμβάνει μέρος το πραξικόπημα ενάντια στον Μακάριο που οι καταδρομείς έλαβαν ενεργό ρόλο στην κατάληψη του προεδρικού μεγάρου, του στρατοπέδου του εφεδρικού, στο αρχηγείο της Αστυνομίας, στο αεροδρόμιο και τέλος στο ΡΙΚ.Ενάντια του Προεδρικού, θα δρούσαν άρματα οχήματα μαρμον χαρινκτον και άλλα αυτοσχέδια οχήματα μαζί με Καταδρομείς της 32ης Μοίρας Καταδρομών (32η ΜΚ), ένας λόχος της 31ης Μοίρας Καταδρομών (13ος Λόχος Κρούσεως- 31η ΜΚ).Επικεφαλής της επιχειρήσεις ήταν ο Διοικητής Καταδρομών, Συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Κομπόκης.
Η 31 ΜΚ, μετά τον θάνατο του υποδιοικητή της Χωλίδη και τον τραυματισμό του διοικητή της, Ραυτόπουλο, κατά τις μάχες απέναντι στο Εφεδρικό… είχε πλέον ως διοικητή τον Αλεξανδρο Μανιάτη».
Στην εμφύλια αυτή σύγκρουση οι καταδρομείς είχαν 21 νεκρούς και 59 τραυματίες. Δυστυχώς στις 20 Ιουλίου η εισβολή θα βρει τους Καταδρομείς στην Λευκωσία και μακριά από τις ακτές απόβασης και με ακόμα μικρότερη δύναμη λόγω των απωλειών που είχαν στο πραξικόπημα.
"Έβαλε μου το όπλο πάνω στον κρόταφο. Σκέφτηκα ότι ήταν το τέλος."
Στο στρατό πήγα στις 20 του Γενάρη του 1974. Νεοσύλλεκτοι καταταγήκαμε στο ΚΕΝ Καραόλου στην Αμμόχωστο. Εγώ επιλέγηκα για λόκατζης. Η βασική εκπαίδευση στην Αθαλάσσα ήταν πολύ δύσκολη, είχε καψώνι πολλή. Όμως τούτη η δύσκολη εκπαίδευση και το καψώνι, μας φάνηκε χρήσιμο μέσα στον πόλεμο. Η ειδικότητα μου ήταν ελεύθερος σκοπευτής.
Μετά την εκπαίδευση πήγα στην 32 Μοίρα Καταδρομών στον Άγιο Χρυσόστομο. Στην μοίρα αν θυμάμαι καλά, πήγαμε, τέλος του Απρίλη αρχές του, Μάη. Εκεί, συνεχίσαμε την εκπαίδευση μας κανονικά, πορείες, βολές, μαθήματα. Πάνω που το στρατόπεδο, σε τρία σημεία θυμάμαι είχε πολυβολεία, να χτυπούμε τα αεροπλάνα αν μας έκαναν επίθεση. Εγώ ήμουν στον 22ο λόχο, με υπολοχαγό τον Κοτσυφάκη Κωνσταντίνο και διμοιρίτη τον ανθυπολοχαγό Καϊττάνη. Διοικητής της Μοίρας ήταν αντισυνταγματάρχης Ναπολέων Δαμασκηνός και υποδιοικητής ο Νίκος Ταβουλάρης.
Πριν το πραξικόπημα, μετακίνησαν ορισμένους και μας πήραν στο στρατόπεδο της Τύμπου. Λίγες μέρες πριν το πραξικόπημα «ψυλλιαστήκαμε» ότι κάτι θα γίνει. Δεν ξέραμε όμως για το πραξικόπημα. Ξέραμε όμως ότι κάτι ήταν να συμβεί, τι θα ήταν ακριβώς δεν είχαμε υπόψη. Τη Δευτέρα 15 του Ιούλη, μας βάλανε μέσα στα BTR. ( Οι καταδρομείς τις 32ΜΚ δεν μεταφέρθηκαν με οχήματα μεταφοράς προσωπικού τύπου ΒΤR, αλλά με οχήματα TS. Επρόκειτο για ερπυστριοφόρους ελκυστήρες ATS – 712, οι οποίοι κανονικά χρησιμοποιούνταν για την μεταφορά συστοιχιών αντιαεροπορικών πυραύλων SA- 2. Τα οχήματα έφθασαν στην Κύπρο στα μέσα της δεκαετίας του 1960, ενώ θα ακολουθούσε η έλευση των πυραύλων. Η παραγγελία όμως του οπλικού συστήματος, προκάλεσε κρίση με αποτέλεσμα να ματαιωθεί η έλευση των πυραύλων. Τα οχήματα, παραμονές της εισβολής του 1974, μετατράπηκα και αξιοποιήθηκαν ως Τεθωρακισμένα Οχήματα Μεταφοράς Προσωπικού (ΤΟΜΠ). Τα χρησιμοποιούσε η 21η ΕΑΝ η οποία είχε έδρα το στρατόπεδο «Βασίλειου Καποτά» ΒΜΗ στην Παλλουριώτισσα). και μας είπαν πάμε στο προεδρικό, χωρίς παραπάνω διευκρινήσεις. Απλώς μας είπαν, να προσέχουμε γιατί θα μας χτυπούσαν που τις πολυκατοικίες. Ούτε μας είπαν καν ποιοι θα μας χτυπούσαν.
Μόλις μπήκαμε της Λευκωσίας, άρχισαν ριπές. Όμως εμείς είμαστε καλυμμένοι μέσα στα άρματα. Στη διαδρομή καταλάβαμε τι γινόταν. Μέσα στο άρμα δεν μιλούσε κανένας. Φτάσαμε στο Προεδρικό και εκεί ήταν το σώσε. Εγώ μόλις μπήκα μέσα που την καγκελόπορτα και είδα ότι ξεκίνησε το πραξικόπημα, το ήμαρτον μου λαλώ το, είδα απέναντι ένα φράκτη με δέντρα, πήγα και κρύφτηκα που πίσω. Από εκεί έβλεπα τους στρατιώτες που τους έφερναν νεκρούς και έριχναν τους πάνω στα φορτηγά. Απίστευτο. Να σκοτώνει αδερφός τον αδερφό. Ο φίλος τον φίλο. Ο χωριανός τον συγχωριανό του. Η 32 Μοίρα, μέσα στο Προεδρικό είχε μια διμοιρία φρουρά . ( Διμοιρία 15 καταδρομέων, της 32 ΜΚ, ήταν αποσπασμένη στο Προεδρικό ως τιμητική φρουρά)
Φαντάζεσαι να πυροβολείς το φίλο σου. Εγώ δεν έσυρα ούτε μια σφαίρα.
Είχε ένα BTR, πήγε ο οδηγός να το βάλει, κάτω που το προεδρικό, να κατεβούν να κάνουν έφοδο να μπουν μέσα. Χτυπήσαν τους που πάνω με μια ρουκέτα ΑΤ, έριξαν τους και 2 χειροβομβίδες, και νομίζω τέσσερα ή έξι άτομα που ήταν μέσα σκοτωθήκαν .( Εντός του οχήματος TS φονεύθηκαν εννέα καταδρομείς οι: έφεδρος Ανθυπολοχαγός Αντώνης Παντοπώλης, ο λοχίας Κωνσταντίνος Καψάλη, ο λοχίας Ανδρέας Χαραλάμπους, ο δεκανέας Οδυσσέας Κουτσόφτας, ο δεκανέας Διονύσιος Παπαπέτρου, ο δεκανέας Αχιλλέας Πιριντζή, ο δεκανέας Παναγιώτης Σάββα Τσόκκος, ο καταδρομέας Ανδρέας Μιλτιάδους και ο καταδρομέας Αντώνης Παρτζίλη, καθώς επίσης και ο οδηγός του άρματος Θεόδωρος Χατζηπαναγιώτου).
Μαζί τους ήταν και ο Οδυσσέας Κουτσόφτας που το Παραλίμνι. Ήταν μεγάλο έγκλημα, το πράμα που γινόταν εκείνη την ώρα. Η μάχη πρέπει να κράτησε δυο με τρεις ώρες. Έγινε μεσημέρι να τελειώσει. Εγώ τούτες όλες τις ώρες ήμουν κρυμμένος. Στο προεδρικό σκοτωθήκαν πολλοί δικοί μας. ( Στο προεδρικό φονεύθηκε και ο καταδρομέας Ματθαίος Ματθαίου, ο οποίος ήταν αποσπασμένος στην τιμητική διμοιρία. Πιθανό να χτυπήθηκε από τους επιτιθέμενους συναδέλφους του. Η 32ΜΚ έχασε επίσης την ίδια μέρα το διοικητή του 21ου ΛΚ Θεόδωρο Ροκκά, ο οποίος πυροβολήθηκε και φονεύθηκε στην λεωφόρο Στασίνου από ελεύθερο σκοπευτή).
Σε ένα τραγικό 2ωρο εμφυλίου σπαραγμού, στο Προεδρικό Μέγαρο και στο στρατόπεδο του Εφεδρικού Σώματος της Αστυνομίας, εκεί στις εγκαταστάσεις του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου (ΡΙΚ), οι αντίπαλοι σακατεύτηκαν εκατέρωθεν:
· Η 31 Μοίρα Καταδρομών είχε 9 νεκρούς, μεταξύ των οποίων ο υποδιοικητής της, ταγματάρχης Χαράλαμπος Χωλίδης, και και 30 τραυματίες, μεταξύ των οποίων ο διοικητής της, ο ταγματάρχης Κωνσταντίνος Ραφτόπουλος. Έτσι, η Μοίρα έμεινε ακέφαλη.
· Η 32 Μοίρα είχε 12 νεκρούς (ένας ελλαδίτης αξιωματικός, ο λοχαγός Θεόδωρος. Ροκκάς) και 22 τραυματίες μεταξύ των οποίων 3 ελλαδίτες αξιωματικοί.
ΠΟΡΙΣΜΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΚΕΛΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Τον Φεβρουάριο του 1974, σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, ελήφθη η απόφαση για την πραξικοπηματική ανατροπή του Μακαρίου. Σε αυτήν έλαβαν μέρος οι Ιωαννίδης, Γκιζίκης, Ανδρουτσόπουλος και Μπονάνος. Τον Απρίλιο του 1974, σε νέα σύσκεψη, η απόφαση επαναβεβαιώθηκε και καθορίστηκε ως ημερομηνία η 15η Ιουλίου. Σε αυτήν έλαβαν μέρος οι τέσσερις προαναφερθέντες και ο Αρχηγός του Στρατού Γαλατσάνος. Στις 2 Ιουνίου 1974 πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα σύσκεψη υπό τον Ιωαννίδη και τον Μπονάνο. Σε αυτήν παραβρέθηκαν οι Μιχάλης Γεωργίτσης και Κωνσταντίνος Κομπόκης, αρχηγός και υπαρχηγός του πραξικοπήματος. Καθορίστηκαν η μέρα και η ώρα πραγματοποίησης του πραξικοπήματος, η μορφή της επιχείρησης και τα συνθηματικά έναρξης και θετικής ή αρνητικής εξέλιξής του. Από τα παραπάνω επιβεβαιώνεται ότι το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου δεν ήταν αποτέλεσμα της γνωστής επιστολής Μακαρίου προς Γκιζίκη, όπως κάποιοι διατείνονται. Η επιστολή έφερε ημερομηνία 2 Ιουλίου, αλλά ο Γκιζίκης την παρέλαβε στις 4 Ιουλίου. Την Τρίτη 9 Ιουλίου 1974, μετά την επιστροφή τους στην Κύπρο, οι Γεωργίτσης και Κομπόκης κάλεσαν σύσκεψη για τον καθορισμό των λεπτομερειών αναφορικά με την υλοποίηση του πραξικοπήματος. Σε αυτήν παραβρέθηκαν οι: – Παναγιώτης Γιαννακοδήμος, ταξίαρχος, επιτελάρχης του ΓΕΕΦ. –Κωνσταντίνος Παπαγιάννης, αντισυνταγματάρχης, υποδιοικητής της ΕΛΔΥΚ. – Γεώργιος Παπαγιάννης, αντιπλοίαρχος, διοικητής Ναυτικής Δύναμης Κύπρου. – Γρηγόρης Λαμπρινός, αντισυνταγματάρχης, διοικητής της 23ης ΕΜΑ. – Περικλής Κορκοντζέλος, επίλαρχος, διοικητής της 21ης ΕΑΝ. – Κωνσταντίνος Κοντώσης, ταγματάρχης, σύνδεσμος με το ΑΕΔ. – Κωνσταντίνος Ραφτόπουλος, ταγματάρχης, διοικητής της 31ης ΜΚ. – Ναπολέων Δαμασκηνός, ταγματάρχης, διοικητής της 32ας ΜΚ. – Παναγιώτης Λάμπρου, ταγματάρχης, διοικητής της 185 ΜΠΠ. – Κωνσταντίνος Ιωαννίδης, ταγματάρχης, διοικητής της 195 ΜΕΑ/ΑΠ. – Ελευθέριος Ζήδρος, ταγματάρχης Διαβιβάσεων.
Οι μεγάλοι ένοχοι για την προδοσία της Κύπρου το 1974
Για την ιστορία στις αρχές του 1968 επέστρεψε στην Ελλάδα η μεραρχία Κύπρου που στο δυναμικό της ήταν και η Α.Μ.Καταδρομών που έκανε το 74 την αποστολή αυτοκτονίας με την επιχείρηση ΝΙΚΗ. και εγκαταστάθηκε προσωρινά στις κατασκηνώσεις στους Αγίους Αποστόλους στα Χανιά. Το 72 μεταφέρθηκε στο νέο στρατόπεδο στο Μαλεμε. Επιχειρησιακά είχε ευθύνη για Κρήτη και Κύπρο και για αυτό οι Αξιωματικοί της μετέβαιναν συχνά για «αναγνωρίσεις» στη Κύπρο . Από αυτήν μεταπηδούσαν οι αξιωματικοί στις διοικήσεις των μοιρών στην Κύπρο. Για αυτό οι διοικητές, υποδιοικητές, αξιωματικοί επιτελικών γραφείων και διοικητές λόχων ήταν Ελλαδίτες αξιωματικοί. Βλέπε Δαμασκηνός Μανιάτης, Ραπτόπουλος, Χαλάτσης, Κυριάκος και πολλοί άλλοι. Μερικοί δε εξ αυτών ήταν και οι πρωτεργάτες η συμμετέχοντες στο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου,
«Δεν Ξεχνώ»: Ο κατάλογος των 52 πραξικοπηματιών στην στην Κύπρο
Τα στεφάνια στο Μάλεμε που έμειναν στα αζήτητα - Μια τελετή μνήμης που χάνει την αίγλη της...
Η θυσία της 1ης Μοίρας Καταδρομών του Μάλεμε
.jpg)
.jpeg)
6 σχόλια:
Η μεγαλυτερη τραγωδία του σύγχρονου Ελληνισμού, από τη Μικρασιατική Καταστροφή, είναι αναμφίβολα η τουρκική εισβολή στην Κύπρο και η παράνομη κατοχή του 1/3 του νησιού.
Δεκάδες χιλιάδες νεκροί και αγνοούμενοι, 200.000 εκτοπισμένοι και μια κοιτίδα του Ελληνισμού, από τα πανάρχαια χρόνια, παραμένει σε κατοχικά χέρια, ως αποτέλεσμα της βάρβαρης εισβολής, σαν σήμερα, το 1974.
Ο Μακάριος είναι ο βασικός υπεύθυνος της τουρκικής εισβολής. Ποια εθνική φρουρά και μπαρμπουτσαλα. Αυτός ο τραγοπαπας εμπόδισε την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Αυτός ο εξουσιομανης γαμψωμυτης, που ήθελε να γίνει αντιβασιλεας. Αυτός είναι ο ηθικός αυτουργός που έμπασε τους Τούρκους μέσα στο νησί. Αυτός και ο Ιωαννίδης
Αλλά δυστυχώς η ιστορία έχει γραφτεί από τους αριστερούς και τα παρουσιάζουν κατά πως θέλουν . Βρίζουν την μόνη αντιστασιακή ομάδα την ΕΟΚΑ. Και τώρα κάνουν πάλι κολλητηλικια μέσω του τουρκοφιλου ΑΚΕΛ με τους εισβολείς.
Με μνήμες ολοζώντανες,από τους στρατώνες και την ΕΛΔΥΚ,από την Κερύνεια και εκδρομές στο ακρωτήριο στη Γιαλούσα και στον Πενταδάκτυλο.
Και τους μογγόλους βλέπαμε σαν τους γύφτους που έκαναν τις δουλειές των χαμάληδων.
Δεν μπορώ να ακούω τους προδότες να κατηγορούν τους στρατιωτικούς,χωρίς να ανοίγουν επιτέλους τον φάκελλο της Κύπρου.
Και οι πουτάνες του (η Κύπρος είναι μακράν και οι επιτελείς Μπονάνος,Παπανικολάου και Αραπάκης να παίζουν κουμκάν το φθινόπωρο του 74 στου Παπάγου,αδιαφοροι και εναγκαλιζόμενοι με το κουφάλογο)
Μόνο πίκρα και αηδία γιά τους πατριώτες μας.
Ο πιό σιχαμένος λαός.
Οι πιό δειλοί απόγονοι,δοξασμένων παππούδων.
Η μεγαλυτερη τραγωδια ειναι το μυαλο που κουβαλαμε 24/7. Ο,τι το μυαλο μας τετοιοι και οι κυβερνωντες, σταματηστε την κλαψα εχετε κουρασει.
Η απόφαση της χούντας για απόσυρση της ελληνικής μεραρχίας από τη μεγαλόνησο είναι το πιο φρικτό από τα εγκλήματα που έκανε το δικτατορικό καθεστώς. Είναι μια πράξη εσχάτης προδοσίας. Μια πράξη για την οποία ούτε καν οι υπερασπιστές της επταετίας δεν μπορούν να αρθρώσουν έναν στοιχειώδη αντίλογο.
Το σχέδιο για την ανατροπή του Μακαρίου ήταν έτοιμο πριν την περίφημη επιστολή Μακαρίου της 2ας Ιουλίου 1974 και δεν προκλήθηκε δήθεν από την επιστολή με την οποία ο Μακάριος ζητούσε ανάκληση των Ελλαδιτών α¬ξιωματικών από την Εθνική Φρουρά. Η απόφαση ελήφθη πριν την παραλαβή της επιστολής. Η απόφαση για ανατροπή του Μακάριου, πάρθηκε από τον Ιωαννίδη και μία ομάδα «σκληρών» αξιωματικών» (Γκιζίκη, Ανδρουτσόπουλο και Μπονάνο). Η εκτέλεση της επιχείρησης, ανατέθηκε στον Ταξίαρχο Μιχαήλ Γεωργίτση, με βοηθό τον Διοικητή των Καταδρομών της Εθνοφρουράς, Συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Κομπόκη. Ομως η μι¬κρόνοια και η ευθύνη για την απόφαση ανατροπής του Μακαρίου ή τη μη πρόληψη της δεν αφορά μόνο την ομάδα Ιωαννίδη αλλά συνολικά όλο το πλέγμα εξουσίας του 1974. Όλους όσοι παρίστα¬ναν τον «πρόεδρο της δημοκρατίας» (τον περίφη¬μο Γκιζίκη που ποικιλοτρόπως προστατεύθηκε α¬πό τη δημοκρατία μας για ευνόητους λόγους), τον πρωθυπουργό, τους «υπουργούς» και εν συνόλω την αστική μας τάξη που μέχρι τότε απολάμβανε τη χουντική ευημερία πριν ανακαλύψει, υπό το βάρος της προδοσίας, τη «δημοκρατία» (διάβαζε αλλαγή φρουράς). Η μικρόνοια στην ιστορία έχει αποδει¬χθεί συχνά χειρότερη και από τη συνειδητή προδο¬σία. Ενημέρωση των Αμερικανών για το σχέδιο ανα¬τροπής του Μακαρίου σημαίνει φυσικά και ενημέρωση των Τούρκων οι οποίοι αναμένουν. Ο Ίνονου έχει αφήσει τις υποθήκες του: «Ετοιμαστείτε και μη βιάζεστε. Αφήστε πρώτα τους Έλληνες να φα¬γωθούν μεταξύ τους και μετά μ’ έναν περίπατο θα πάρετε ό, τι θέλετε».
Κάποιοι που συμμετείχαν στο προδοτικό πραξικόπημα και εν συνεχεία πολέμησαν τον Τουρκο εισβολέα που αυτοί έφεραν με την άφρονα πράξη τους, δεν μπορεί να ονομάζονται ήρωες.
Δημοσίευση σχολίου